ΝΕΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 92—Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Κυκλοφόρησε σήμερα το τεύχος 92 τού νέου Μίκυ Μάους, με τον Φάντομ Ντακ και τον υπερήρωα… Μπαμ Μπαμ να αποφεύγουν επιδέξια τα πυρά των αντιπάλων τους. Πάμε να δούμε τι άλλο μάς επιφυλάσσει το καινούργιο τεύχος.

Όπως κάθε εβδομάδα, είδαμε πρώτα τα περιεχόμενα του τεύχους και το βράδυ, αφού το διαβάσαμε, προσθέσαμε και τα σχόλιά μας.

Προεπισκόπηση του τεύχους μπορείτε να δείτε εδώ.

Το σημερινό τεύχος έχει οκτώ ολόκληρες ιστορίες. Τόσες πολλές, που η Καθημερινή δεν έγραψε περιλήψεις στη διαφήμισή της!

Η πρώτη ιστορία είναι η επιστροφή τού μασκοφόρου μπογιατζή , σε σενάριο και σχέδιο Corrado Mastantuono.

Ο Μπαμ Μπαμ εκνευρίζεται με τη δημοσιότητα, που παίρνουν οι επιτυχίες τού Φάντομ Ντακ, οπότε αποφασίζει να ξαναφορέσει τη στολή τού μασκοφόρου μπογιατζή, που είχε πρωτοφορέσει στην ιστορία ο μασκοφόρος μπογιατζής, που είχε δημοσιευτεί στο Μίκυ Μάους 2043, και ν’ αρχίσει κι αυτός να ανδραγαθεί. Πώς, όμως, να συναγωνιστεί τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό τού Φάντομ Ντακ, όταν το μόνο, που έχει στη διάθεσή του, είναι πινέλα και βεντούζες; Όταν μάθει από που προμηθεύεται ο Φάντομ Ντακ τον εξοπλισμό του, θα εκμεταλλευτεί το ότι ο Κύρος παίρνει καραμέλες αμνησιαζόλ, για να μη θυμάται τι έκανε και για ποιον, και θα βάλει τον Κύρο να φτιάχνει εξοπλισμό και για κείνον. Θ’ αρχίσει έτσι ένας άγριος ανταγωνισμός για το ποιος θα εξολοθρεύσει τους πιο απίθανους εχθρούς, κερδίζοντας έτσι τον θαυμασμό τού κόσμου. Όμως, ο Κύρος μπορεί να παίρνει καραμέλες αμνησιαζόλ, αλλά δεν είναι χαζός…

Πολύ αστεία ιστορία, που δείχνει και μια πιο σκοτεινή πλευρά τού Φάντομ Ντακ, ο οποίος μπορεί να φτάσει στα άκρα, προκειμένου να νικήσει τους εχθρούς του. (Δεν λέω περισσότερα, για να μη φανερώσω το μυστικό.) Όσο για το σχέδιο, υποθέτω ότι ήταν μέτριο, αλλά πού να το προσέξω, όταν είχα διαρκώς μπροστά μου αυτές τις δοντάρες τού Μπαμ Μπαμ; Επτά με επτάμισι, παρά τις δοντάρες!

Ακολουθεί η ιστορία 176-$ είσαι ένας από εμάς, σε σενάριο Valentina Camerini και σχέδιο Andrea Lucci.

Οι Λύκοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν έναν αντιστροφέα χαρακτήρος, που αγόρασαν από το διαδίκτυο, για να κάνουν τον Σκρουτζ γενναιόδωρο και να τους δώσει την περιουσία του. Όμως, από ένα ατύχημα, αντιστρέφεται τόσο η προσωπικότητα τού Σκρουτζ, όσο και ενός από τους Λύκους: ο Σκρουτζ γίνεται ένας τσιγκούνης αρχιληστής, και ο Λύκος ένας πρώτης τάξεως μπίζνεσμαν, που δεν τσιγκουνεύεται τα έξοδα. Έτσι, ο Σκρουτζ αναλαμβάνει την αρχηγία τής συμμορίας, οδηγώντας την από τη μία επιτυχημένη κλοπή στην άλλη, ενώ ο Λύκος αναλαμβάνει με επιτυχία τις επιχειρήσεις τού Σκρουτζ! Η κατάληξη θα είναι η προφανής, όταν ο Σκρουτζ αποπειραθεί να ληστέψει το θησαυροφυλάκιό του.

Έξυπνη ιδέα, αλλά μάλλον μέτρια εκτέλεση. Είναι και το σχέδιο μέτριο, οπότε και η βαθμολογία θα είναι μέτρια. Εξήμισι με επτά.

Στη συνέχεια ακολουθούν οι πέντε σύντομες ιστορίες τής σειράς Topolinia Police Diner, (=το εστιατόριο της αστυνομίας τού Μίκυ Σίτυ) σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Maurizio Amendola, που τις διαβάζουμε όλες συγκεντρωμένες στο ίδιο τεύχος.

Η πρώτη ιστορία τής σειράς έχει τίτλο ο ύμνος τής αστυνομίας.

Είναι η σειρά τού Χειροπαίδαρου να τραγουδήσει τον ύμνο της αστυνομίας, κατά την επίσκεψη του αρχηγού τής Αστυνομίας. Όμως, ο Χειροπαίδαρος δεν μπορεί να θυμηθεί τα λόγια ενός τραγουδιού, παρά μόνον όταν είναι σε δράση!

Η δεύτερη ιστορία τής σειράς έχει τίτλο το στοίχημα.

Όποιος έχει κάνει τις περισσότερες συλλήψεις τής ημέρας, έχει το προνόμιο να κεράσει τους καφέδες. Όταν ο Χειροπαίδαρος και ο Νταμάρης ισοψηφούν, θα επιδοθούν σε ένα όργιο συλλήψεων, προκειμένου να λύσουν την ισοψηφία.

Η τρίτη ιστορία τής σειράς έχει τίτλο αντικλεπτικά κρουασάν.

Στο εστιατόριο των αστυνομικών, τα κρουασάν φαίνονται λαχταριστά, αλλά είναι κατάλληλα μόνο για βλήματα προς εκσφενδονισμό στα κεφάλια των παρανόμων!

Η τέταρτη ιστορία τής σειράς έχει τίτλο μια ιδιαίτερη μέρα. Είναι η επέτειος της πρώτης συνάντησης του Πητ με την Τρούντυ. Κανονικά θα περνούσανε τη μέρα μαζί, αλλά η Τρουντυ είναι καταδικασμένη σε κοινωνική εργασία, δουλεύοντας στο εστιατόριο των αστυνομικών. Ο Πητ θα κάνει τα πάντα, για να βρεθεί μαζί της.

Η πέμπτη και τελευταία ιστορία τής σειράς έχει τίτλο το μυστήριο τής σούπας.

Ο καινούργιος μάγειρας του εστιατορίου φτιάχνει μια σούπα ίδια με αυτήν που έφτιαχνε ένας ληστής, που έχει δραπετεύσει.

Ομολογώ ότι, όταν είδα στη διαφήμιση της Καθημερινής, ότι το τεύχος θα είχε οκτώ ιστορίες, απογοητεύτηκα. Όταν είδα ότι πέντε ιστορίες είναι από την ίδια σειρά, μου κινήθηκε το ενδιαφέρον. Έχοντας διαβάσει τις ιστορίες, μπορώ να πω ότι η αρχική εντύπωση ήταν εσφαλμένη. Οι ιστορίες είναι πολύ καλές. Αν και μικρές, έχουν πλοκή και δράση. Τριαντατρείς σελίδες, που δεν κατάλαβα για πότε τις διάβασα και, όταν τελείωσα, ήθελα κι’ άλλο. Το σχέδιο, αν και απλό, μου άφησε την εντύπωση ότι ήταν σε κλασικό στυλ, παρόλο ότι μάλλον μοντέρνο ήταν. Θα έλεγα ότι μου άρεσε. Επτά με επτάμισι συνολικά για τις πέντε ιστορίες.

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Ο βοηθός τού Ο’ Χάρα (Casey, στα Αγγλικά), παλιά λεγόταν Τζων. Αργότερα έγινε Τζο Χειροπαίδαρος, όπου συνήθως χρησιμοποιόταν μόνο το επώνυμο. Σ’ αυτήν την ιστορία ξαναπήρε το παλιό του όνομα και έγινε Τζων Χειροπαίδαρος· για μένα πάντα θα λέγεται Τζων, αν και αυτό το «Χειροπαίδαρος» είναι τόσο ιδιοφυές, που καλά κάνανε και το κρατήσανε.

Το τεύχος κλείνει με την ιστορία επιχείρηση μαύρο δάκρυ σε σενάριο Bruno Sarda και σχέδιο Andrea Lucci.

Ο Ντόναλντ και ο Φέθρυ ξαναπιάνουν τους ρόλους τους ως πράκτορες τής μυστικής οργάνωσης Π.Α.Π.Ι. και αναλαμβάνουν να φέρουν στη Λιμνούπολη τον Κλεάνθη Κλάψα, έναν ηθοποιό που ειδικεύεται στα δακρύβρεχτα δράματα, για να πρωταγωνιστήσει στο νέο σήριαλ τού Σκρουτζ, το οποίο ευελπιστεί να αποσπάσει ακροαματικότητα από το δακρύβρεχτο σήριαλ του Ρόμπαξ.

Σχέδιο μέτριο και μέτρια και η υπόθεση, με προφανή κατάληξη από την πρώτη φορά που ο Κλάψας θα γελάσει με τις γκάφες των δύο πρακτόρων. Νομίζω ότι το καλύτερο μέρος αυτών των ιστοριών είναι η αρχή, όπου ξεκινάνε στήνοντας μια τελείως διαφορετική ιστορία, μέχρι να ξεχάσεις ότι πρόκειται για ιστορία τής οργάνωσης Π.Α.Π.Ι., οπότε ανοίγει μια καταπακτή, και ο Ντόναλντ και ο Φέθρυ καταλήγουν στο υπόγειο γραφείο τού Σκρουτζ! Έξι με εξήμισι.

Την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσουμε τις ιστορίες:

• Το δόρυ των Σεμινόλ, σε σενάριο Bruno Sarda και σχέδιο Massimo De Vita.
• Ο κληρονόμος, σε σενάριο και σχέδιο Paolo Mottura.
• Τα κόλπα τού Ντακ-Wii (ή κάπως έτσι) σε σενάριο Silvia Martinoli και σχέδιο Antonello Dalena.
• Ο αντίπαλος από το παρελθόν (ή κάπως έτσι) σε σενάριο Alberto Savini και σχέδιο Andrea Lucci.

Κι αυτή την εβδομάδα έχουμε ένα τεύχος, που δεν βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο τεύχος τού Topolino, καθώς έχουμε επιλογή ιστοριών από οκτώ διαφορετικά τεύχη τού Topolino. Τουλάχιστον το εξώφυλλο προέρχεται από το ίδιο τεύχος με τη βασική ιστορία. Οι ιστορίες αυτές κυκλοφόρησαν μεταξύ 2011 και 2015.

Ήταν ένα ευχάριστο τεύχος με όμορφες ιστορίες χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. Αυτό που κρατώ από αυτό το τεύχος είναι κάποια πράγματα, που μάθαμε για τον Φάντομ Ντακ, καθώς και οι ιστορίες από το εστιατόριο, που θα ήθελα να διαβάσω κι άλλες. Καθώς οι πέντε σημερινές ιστορίες δημοσιεύτηκαν το 2011, αυτό δεν φαίνεται πολύ πιθανό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.