Λόγω τής αργίας τής Παρασκευής, αυτήν την εβδομάδα το Μίκυ Μάους κυκλοφόρησε από την Πέμπτη, οπότε θα μπορέσω να σας παρουσιάσω το τεύχος εγκαίρως, για αλλαγή.
Η πρώτη ιστορία τού τεύχους είναι το ράλλυ τής αγωνίας, σε σενάριο Bruno Sarda και σχέδιο Federico Mancuso. Πρόκειται για ιστορία τής οργάνωσης Π.Α.Π.Ι., οπότε δεν περιμένουμε κάποιο αριστούργημα. Χαμηλώνουμε τις προσδοκίες μας και ελπίζουμε σε μια ευχάριστη έκπληξη. Την είχαμε τελικά; Ναι!
Οι ιστορίες αυτές ξεκινάνε συνήθως με την είσοδο τού Ντόναλντ και τού Φέθρυ στο γραφείο τού Σκρουτζ με κάποιον παλαβό τρόπο, τύπου Get Smart. Εδώ έχουμε ένα στήσιμο που πιάνει τρείς ολόκληρες σελίδες, το οποίο σε κάνει να ξεχάσεις ότι πρόκειται για ιστορία τής οργάνωσης Π.Α.Π.Ι. Πάνω που αρχίζεις να σκέπτεσαι τι είδους περιπέτεια πάει να ξεκινήσει, προσγειώνεσαι απότομα (κυριολεκτικά!) στα άδυτα τής οργάνωσης Π.Α.Π.Ι.!
Κάποιος σαμποτάρει το αγωνιστικό τού Σκρουτζ στο ράλλυ τού Μόντε Πάρλα, και οι ατρόμητοι πράκτορες καλούνται να τον ανακαλύψουν. Άφθονο slapstick, ο σαμποτέρ ανακαλύπτεται (φυσικά ήταν το λιγότερο ύποπτο άτομο—ακόμα και εγώ είχα βρει ποιος ήταν), και το αυτοκίνητο του Σκρουτζ κερδίζει τον αγώνα. Για ιστορία που δεν περίμενα και πολλά, ομολογώ ότι τελικά την ευχαριστήθηκα. Ένα 7 το παίρνει ανετότατα.
Περιμενετε, όμως! Μένει ακόμα μία σελίδα, πριν τελειώσει η ιστορία. Μέσα στη φούρια τους να κερδίσουν τον αγώνα, κάτι κάναν (φυσικά) στραβά, με αποτέλεσμα να βάλουν το θείο Σκρουτζ σε κάποια… μικροέξοδα. Κοιτάξτε πολύ προσεκτικά το τελευταίο καρέ της τελευταίας σελιδας. Τέτοια σουρεαλιστική εικόνα δεν έχω ξαναδεί στο Μίκυ Μάους. Μπορεί ένα καρέ ν’ αλλάξει τη βαθμολογία μιας ιστορίας; Βεβαίως μπορεί! Τελική βαθμολογία για την ιστορία: 8!
Η επόμενη ιστορία είναι το διαφημιστικό σποτ, που το έχουμε ξαναδιαβάσει στο Μίκυ Μάους 1836 το 2001, ως το διαφημιστικό. Ένα κινηματογραφικό συνεργείο πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα για να γυρίσει μια ταινία που να διαφημίζει τη δράση τής αστυνομίας, με πρωταγωνιστές το Χειροπαίδαρο, το Ροκ Νταμάρη και τον Επιθεωρητή Ο’ Χάρα. Και εδώ κάμποσο slapstick, με τον Χειροπαίδαρο και τον Νταμάρη να τα κάνουν θάλασσα, μη μπορώντας να ακολουθήσουν το σενάριο, και μια απροσδόκητη εξέλιξη στο τέλος. Άσχημο σχέδιο, που αφαιρεί από μια μέτρια ιστορία. Το συμπέρασμα; Book ’em, Danno: βαθμολογία 6–7, χωρίς ελαφρυντικά!
Η τελευταία ιστορία είναι η επιθυμία τού Παντάξιου. Ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια πείθουν το Σκρουτζ να ανταμείψει τον Παντάξιο για την αφοσίωσή του, κάνοντάς του ένα δώρο που θα τον ικανοποιούσε. Πιστεύοντας ότι είχε βρει τι είναι αυτό, ο Σκρουτζ ξοδεύει εκατομμύρια, μέχρι που, στο τέλος, συνειδητοποιεί ότι είχε κάνει λάθος στο τι θα ήθελε ο Παντάξιος. Φορμουλαϊκή ιστορία, από αυτές όπου ο ήρωας, για να επιτύχει κάτι, πρέπει να περάσει από ένα σωρό άτομα με ολοένα και πιο παράλογες αξιώσεις. Αν είχαμε ένα καλό, κλασικό σχέδιο, να ζωντανέψει το σενάριο, θα μιλούσαμε κι εδώ για οκτάρι. Δεν είχαμε, όμως, οπότε book ’em κι αυτούς, Danno!
Την επόμενη εβδομάδα έρχονται οι νέοι προπονητές, άλλη μια ιστορία με την οργάνωση Π.Α.Π.Ι. σε σενάριο Bruno Sarda. Χαμηλώνουμε και πάλι τις απαιτήσεις μας, ελπίζοντας όμως και πάλι στην ευχάριστη έκπληξη.
Συμπερασματικά, εκεί που νομίζαμε ότι είχαμε φτάσει στην ανάσταση, φαίνεται ότι από την περασμένη εβδομάδα μπήκαμε, με καθυστέρηση, στη σαρακοστή. Ξεκινήσαμε, όπως την καθαρή Δευτέρα, με το εορταστικό, αλλά παρ’ ολ’ αυτά νηστίσιμο τεύχος τής περασμένης εβδομάδας και, από αυτή την εβδομάδα, μπήκαμε για τα καλά στη νηστεία. Δε λέω, νόστιμα τα σαρακοστιανά, αλλά αν τα φας μετά το αρνί και το κοκορέτσι, αντί για πριν, κάπου σε απογοητεύουν.
Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.
talent τελεία τζι αρ
Comics Loft 
Αυτά είναι!
Καλημέρα Κρίτωνα, κύριοι!
Σήμερα νοιώθω όπως και οι αναγνώστες μας, διαβάζοντας μια κριτική – παρουσίαση Μίκυ Μάους, το οποίο δεν έχω πιάσει ακόμη στα χέρια μου! Μπορώ να σας ομολογήσω, ότι δεν είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά ταυτόχρονα πιστοποιεί ότι δεν ε΄χω την παραμικρή συνεργασία με την Νέα Ακτίνα! Αν είχα, θα είχα και το τεύχος ήδη μπροστά μου και συνεπώς θα υπέγραφα την παρουσίαση του!
Κατ` αρχάς, να αποδώσω τα εύσημα στον Κρίτωνα, που για ακόμη μια φορά κάνει μια υποδειγματική και κεφάτη παρουσίαση, από αυτές που χαίρεσαι να διαβάζεις! Το book`em Danno, από την Χαβάη 5-0(καλά, τόσο χάλια ομάδα ήταν οι αντίπαλοι, που έφαγαν 5 γκολ;), ήταν όλα τα λεφτά! Τελικά, εδώ μέσα μαζευτήκαμε αρκετοί old timers!
Για το τεύχος, να πω ότι απογοητεύτηκα(περίεργη λέξη, που συνυπάρχει με το γοητεύτηκα, αν αφαιρέσει κανείς ένα απλό «απο»…Τι σου κάνει μια πρόθεση…). Η αλήθεια βέβαια είναι, ότι όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Κρίτωνας, είχαμε δει τα σημάδια όλων αυτών των μετέωρων βημάτων της εταιρείας, οπότε δεν νοιώθουμε ξαφνιασμένοι. Όμως απ` την άλλη, δεν μας ικανοποιεί μια τέτοιου είδους «δικαίωση». Τι να τους ευχηθώ εκεί πάνω στην ΝΑ; Περισσότερους τόμους Barks; Τόμους καινούργιους Scarpa; Ή μήπως περισσότερα «Σήριαλ»; Νομίζω ότι μια σεμνή ευχή, είναι το καλύτερο. Καλές επιλογές να έχετε και είθε το Αναστάσιμο Φως να σας φωτίσει και εγκεφαλικά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το «book ’em, Danno» θα μπορούσε να αναφέρεται και στο σύγχρονο remake τής σειράς, που το παίζει στο ΣΚΑΪ, και όπου παίζει, μεταξύ άλλων και η Grace Park, που έπαιζε και στο εκπληκτικό remake τού «Battlestar Galactica».
Όσο για το σκορ, αν προσέξεις, δεν λέει Χαβάη-άλλη ομάδα 5-0, αλλά Χαβάη 5-0. Με τον εαυτό της έπαιζε η Χαβάη, μονότερμα και έβαλε 5 γκολ. Μπορεί, ελλείψει αντιπάλου, να μην υπήρξε νικητής, αλλά το παιχνίδι το διασκέδασαν αφάνταστα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 🙂
Μονότερμα, ε; Ντροπή τους! Έτσι κερδίζω κι εγώ, αμιά(που λέμε και στα χωριά του νησιού)!Και έληξε μόνο 5-0;
Ήθελα να ήξερα ποιός έπαιζε τέρμα;
Το Remake παρεμπιπτόντως, είναι πολύ καλό. Προσωπικά μ` αρέσει. Βέβαια, απουσιάζει εκείνο το απότομο γύρισμα του κεφαλιού, του Μαγκάρετ, αλλά δεν γίνεται να τα έχουμε όλα(εδώ ένα Μίκυ Μάους θέλουμε την εβδομάδα και αυτό θα το διαβάζουμε απ` ότι περισέψει από τις Αθήνες)…
Να προσθέσω συγχαρητήρια, για τα 3 ποιοτικότατα άρθρα, συνεχόμενα μάλιστα, που ανάρτησες Κρίτωνα! Ειδικά αυτό με το Σινεάκ, ήταν απλά καταπληκτικό! Κανένα άλλο στο ίδιο ύφος; Απ` ότι είδες, άρεσε σε πολλούς. Το ίδιο και το «Λειβάδι με τους μαργαρίτες».
ΥΓ
Στέλιοοοοο! Καλημέρα και χρόνια πολλά! Πείτε του να γράψει βρε παιδιά, καμιά ακόμη τέτοια παρουσίαση!(για τον dan cooper ήταν αυτό!)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στημένο το ματς…
χε χε χε
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα κύριοι!
Κρίτωνα, χθες βράδυ διάβασα το τεύχος Μίκυ Μάους 2387, οπότε παραθέτω εδώ την άποψη μου γι` αυτό.
Η πρώτη ιστορία, με τους πρωταγωνιστές της οργάνωσης Π.Α.Π.Ι(Φέθρυ & Ντόναλντ), είχε πράγματι ένα πολύ καλό σενάριο και μου άρεσε που οι δύο αυτοί χαρακτήρες, δείχνουν έναν άλλο εαυτό να το πω έτσι, κάνοντας πράγματα που δεν μας έχουν συνηθίσει! Βέβαια, το σκίτσο ήταν κάπως…κακό και χαλούσε το κλίμα της ιστορίας. Διαβάζονταν πάντως ευχάριστα, λόγω υπόθεσης.
Η δεύτερη τώρα, εντάξει είχε καλά στοιχεία, αλλά την βρήκα λίγη. Θα μπορούσε να έχει επιλεγεί κάποια καλύτερη.
Τέλος, η ιστορία με τον Μαύρο Πητ και το διαφημστικό σποτάκι στο αστυνομικό τμήμα, θεωρώ ότι είχε και αυτή ευρηματικό σενάριο, ενώ το σκίτσο ήταν για ακόμη μια φορά, εκείνο που χαλούσε την συνολική εικόνα, όχι τόσο όμως όσο στην πρώτη περίπτωση.
Συμπερασματικά, το τεύχος δεν είναι αυτό που αποκαλούμε «διαμάντι της συλλογής μας», αλλά μάλλον μέτριο. Θα συμφωνήσω δε μαζί σου, ότι πράγματι έριξε το επίπεδο του περιοδικού, έπειτα από 4-5 καλές εβδομάδες(είχε πέσει λιγάκι και με το Πασχαλινό).
Για τα υπόλοιπα σχετικά με το τεύχος 2388, λόγω …Νέας(;) Ακτίνας, θα τα παραθέσω την επόμενη εβδομάδα, ενώ θα κυκλοφορεί ήδη στη Αθήνα(και θα παρουσιάζεται στο Comics Trades), το τεύχος 2389… Θα έχω μια καθυστέρηση στις απαντήσεις συνεπώς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!