ΝΕΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 112—ΣΕ ΒΑΘΥ ΛΗΘΑΡΓΟ

Κυκλοφόρησε σήμερα το τεύχος 112 τού νέου Μίκυ Μάους, με τον Τζούνιορ και την παρέα του να τρέχουν πανικόβλητοι. Πάμε να δούμε τι άλλο μάς επιφυλάσσει το καινούργιο τεύχος.

Όπως κάθε εβδομάδα, είδαμε πρώτα τα περιεχόμενα του τεύχους και το βράδυ, αφού το διαβάσαμε, προσθέσαμε και τα σχόλιά μας.

Προεπισκόπηση του τεύχους μπορείτε να δείτε εδώ.

Το τεύχος ξεκινά με την ιστορία σε βαθύ λήθαργο, σε σενάριο Bruno Enna. Η ιστορία είναι σε τρία μέρη, που τα διαβάζουμε όλα στο ίδιο τεύχος· το πρώτο και το τρίτο μέρος είναι σε σχέδιο Nicola Tosolini και το δεύτερο μέρος είναι σε σχέδιο Francesco D’Ippolito.

Ξεκλειδώνετε αυτήν την πόρτα με το κλειδί τής φαντασίας. Πίσω της βρίσκεται μια άλλη διάσταση. Μια διάσταση ήχου. Μια διάσταση όρασης. Μια διάσταση νου. Κινείστε σε μια χώρα ταυτόχρονα σκιάς και υπόστασης, πραγμάτων και ιδεών. Μόλις περάσατε στη ζώνη τού λυκόφωτος.

Έτσι ξεκινούσε η κλασική σειρά επιστημονικής φαντασίας The Twilight Zone τού Rod Serling, με τη φωνή τού δημιουργού της, που ακούγεται στο παραπάνω βίντεο.

Η ίδια φωνή θα μπορούσε να διαβάζει και το κείμενο στο πρώτο καρέ τής ιστορίας:

Υπάρχει μια χώρα ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στην επιστήμη και την φαντασία! Είναι μια φανταστική διάσταση που θα μπορούσε να βρίσκεται…

Όπως καταλάβατε, η ιστορία αποτελεί παρωδία αυτής τής σειράς. Νομίζω ότι οποιαδήποτε επιπλέον περιγραφή θα χάλαγε την έκπληξη, οπότε δε θα πούμε τίποτε παραπάνω για την υπόθεση. Τι υπόθεση, όμως! Περισσότερο φόρος τιμής, παρά παρωδία θα την χαρακτήριζα, με απανωτά μυστήρια, απρόβλεπτες εξελίξεις και ένα τέλος που αφήνει κάποια αναπάντητα ερωτηματικά να αιωρούνται. Εξαιρετική! Το σχέδιο, αν και καλό για ιστορία με τον Τζούνιορ, θα μπορούσε να ήταν καλύτερο, αλλά ποιος το κοιτάζει σ’ αυτές τις ιστορίες;  Εννιάμισι με δέκα.

Η ιστορία έχει διάφορες αναφορές για τους γνώστες του αντικειμένου. Π.χ., υπάρχουν συχνές αναφορές σε έναν συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας ονόματι Ρίτσαρντ Ντάκεσον, που δεν πρέπει να είναι άλλος από τον Richard Matheson, ο οποίος έγραψε κάποια από τα σενάρια για το Twilight Zone. (Τα περισσότερα τα έγραψε ο Serling.) Στην ιστορία κάνει την εμφάνισή του ο Ρόμπυ το ρομπότ, από την ταινία απαγορευμένος πλανήτης, ο οποίος έκανε στη συνέχεια πλείστες όσες εμφανίσεις και, μαζί με το ρομπότ από τη σειρά χαμένοι στο διάστημα, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ρομπότ τού κινηματογράφου. (Φυσικά,  έχουν εμφανιστεί και μαζί.) Τέλος, εντόπισα και μία αναφορά στην ιστορία Do Androids Dream of Electric Sheep? (=τα ανδροειδή ονειρεύονται ηλεκτρικά πρόβατα; που στα Ελληνικά έχει αποδοθεί, μάλλον φτωχά, ως το ηλεκτρικό πρόβατο) τού Philip K. Dick, στην οποία βασίστηκε η ταινία Blade Runner.

Το τεύχος κλείνει με την ιστορία το κυνήγι τού εκατονταδόλλαρου, σε σενάριο Augusto Macchetto και σχέδιο Enrico Faccini.

Ο Σκρουτζ ισχυρίζεται ότι όποτε ξοδεύει κάποιο ποσόν, φροντίζει εντός της ημέρας τα χρήματα να επιστρέψουν σ’ αυτόν. Όχι το ίδιο ποσόν, αλλά το ίδιο χαρτονόμισμα! Διά τού λόγου το αληθές, αγοράζει στα παιδιά ένα τριθέσιο σκέητμπωρντ για εκατό δολάρια και μετά επιδίδεται σε έναν αγώνα για να πάρει πίσω το χαρτονόμισμα. Ξεπατώνεται στο τρέξιμο και στη δουλειά, αλλά καταφέρνει να πάρει πίσω το χαρτονόμισμα και να βγάλει και κάτι παραπάνω. Τελικά αποδεικνύεται ότι ο Σκρουτζ το κάνει αυτό μια φορά το μήνα, για γυμναστική και όχι συνέχεια!

Ως γνωστόν δεν μ’ αρέσει το σχέδιο τού Faccini, αλλά, ακόμα και για τα δικά του δεδομένα το σχέδιο είναι κακάσχημο. Πρωτότυπη υπόθεση, αλλά μπάζει από πεντακόσιες μεριές, αρχίζοντας από το προφανές, ότι ο Σκρουτζ ήταν σίγουρος ότι το εκατονταδόλαρό του θα δινόταν ως ρέστα, ώστε να μπορέσει να το πάρει. Τι χαρτονομίσματα πρέπει να έδωσε αυτός που το πήρε στη συνέχεια, ώστε τα εκατό δολάρια να ήταν ρέστα; Μιλάμε για εκατό δολάρια, που δεν είναι πολύ λιγότερο από εκατό ευρώ. Έχετε δει κανέναν να παίρνει εκατοστάρικο για ρέστα; Θα βάλουμε ένα έξι, έτσι χαριστικά.

Την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσουμε ένα αγνώστων στοιχείων δεκαπενταυγουστιάτικο τεύχος. Να πρόκειται για το πρώτο πανηγυρικό τεύχος, που εκδίδει η Καθημερινή, ή απλώς ο γραφίστας είναι σε διακοπές και δεν έφτιαξε πιο λεπτομερή μακέτα για τη διαφήμιση; Σε μια βδομάδα θα το μάθουμε. Εμείς απλώς θα διατυπώσουμε  την εικασία ότι, με βάση το εξώφυλλο του Topolino, στο οποίο είναι βασισμένη η διαφήμιση, θα διαβάσουμε την ιστορία l’isola dei granosi (=το νησί τού γρανίτη) σε σενάριο Bruno Sarda και σχέδιο Lara Molinari.

Αυτήν την εβδομάδα έχουμε μια μεγάλη ιστορία με τον Τζούνιορ, που δημοσιεύτηκε στα τεύχη 2898, 2899 και 2900 τού Topolino, που κυκλοφόρησαν μεταξύ 13 και 28 Ιουνίου 2011, συμπληρωμένη με μια αρκετά παλαιότερη ιστορία από το 2004.

Το τεύχος ήταν εξαιρετικό. Εννιάμισι με δέκα συνολικά, παρά την ιστορία τού Faccini.

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.